Ik heb de afgelopen dagen eens uitgebreid onderzoek gedaan naar de functie van hondenoren. Nu zijn die van mij gezegend met een paar extra grote flappers waarover ik me wel eens afvraag of ze er überhaupt wel mee kunnen horen. Maar ik ben er uit, een hond en dan met name een spaniel beschikt over een nog selectiever gehoor dan mannen.

Ik vermoed dat elke vrouw het wel eens meemaakt dat ze een heel verhaal zit af te steken tegen manlief en de schat dan zegt: "Zei je iets, schat?", ondertussen met twee ogen, twee oren en één zappende hand druk bezig met de beeldbuis. De enige juiste reactie is dan: "Kijk jij maar lekker verder, ik steek mezelf wel in de brand" om je vervolgens, gewapend met een fles goedkope supermarktwijn en (desgewenst) een pak peukjes, te begeven naar een andere ruimte in het huis waar jij ook ongegeneerd je twee ogen, twee oren en twee handen kunt gebruiken. De ogen en oren om nu eens lekker naar de TV-programma's te kijken die jij erg relaxed vindt maar waar hij vreselijk van baalt, en ja..... twee handen. Eén om te zappen en de andere om een slok te nemen van je hoofdpijnwijntje of (desgewenst) een trekje van je peuk. Vaak kom ik dus handen tekort! Want bij mij komen alle slechte dingen in drieën. Gelukkigerwijze beschikken we als vrouw over een heel arsenaal aan middelen om uiteindelijk toch de aandacht te krijgen om ons verhaal kwijt te kunnen.

Bij mijn honden werkt het iets anders. Zij gedragen zich 95% van de tijd alsof ze aan het luisteren, kijken en zappen zijn. Die horen meestal niks (behalve de bel). Opvallend is dat alle lange zinnen die leiden tot iets leuks, beter tot hun gehoorgang doordringt;  "Ga je mee naar buiten, lekker plassen?" kan rekenen op een enthousiaste ontvangst. "Haal eens een speeltje uit de mand", geen probleem! Hé, we gaan lekker spelen. "Loop maar even mee, het vrouwtje heeft vast nog wel iets lekkers in de koelkast"  doet de honden trouw volgen naar de koelkast. "
Koelkast, koelkast? Dat woord hebben ze toch niet geleerd op de cursus? Ze weten hem feilloos te vinden!

Maar o wee, als korte commando's "nee, voor, zit, blijf en af" worden gebezigd. Je zou bijna zeggen dat die woorden te kort zijn om via die flappers door te dringen tot de gehoorgang.  Natuurlijk denk je dan weer terug aan je eerste cursus: enthousiast zijn, hoog stemmetje gebruiken.... wees vrolijk... beweeg! Daar sta je dan al springend, dansend en roepend je hond commando's te geven. "Hij moet jou leuker vinden dan datgene wat zijn aandacht trekt" zei de cursusleidster toch? Om vervolgens te constateren dat hij (en hij niet alleen) je aankijkt of je gek geworden bent en verder gaat met wat hij aan het doen was, terwijl het grootste deel van de toeschouwers zich naar huis haast om toch vooral te vertellen dat dat mens van die honden niet helemaal spoort!

De enige manier om je gezicht te redden t.ov. de resterende toeschouwers,  is dan om naar je hond toe te lopen zodat je je in een bepaalde straal van hem bevindt en dan overduidelijk gaat staan te graaien in je jaszak, de geluiden van knisperende snackzakjes laat horen en niet al te hard het commando 'voor' te geven. Tja, en dan gaat het opeens een stuk beter met horen. Totdat hun aandacht weer wordt getrokken door iets anders....... "He, schatjes..... ik steek mezelf wel in de brand!" Als je dan uiteindelijk met de honden thuis bent kun je niet veel anders meer doen dan je, met je goedkope supermarktwijntje en (desgewenst) je pak peukjes terugtrekken in een andere ruimte om vervolgens nog eens het boek "Honden Opvoeden Doe Je Zo" te gaan lezen.

Wat een lieffie he?

't Zal niet mijn hobby worden maar je moet wat over hebben voor een gezonde maaltijd. Dus maar eens vuile pens voor de honden besteld. Het snijden is een vies klusje. Ik heb er een filmpje van gemaakt. Let vooral even op het moment dat ik wegloop om een schaar te halen. De honden vonden het errug lekker.

Vandaag een paar kilootjes vers vlees binnengekregen, waaronder deze prachtige geitenribben.


De honden mochten er vast even aan ruiken. Daarna heb ik de rib in handzame porties gesneden zodat ze de diepvries in kunnen. Uiteraard hebben de hondjes er 's avonds ook al vast van gesmuld. Geitenribben zijn vrij zacht dus er blijft niets van over, alles wordt vermalen tussen die sterke tanden en kiezen.

Vandaag zijn Pepper en JayJay naar de trimster geweest. Ze hebben alle twee weer een mooi zomerpakje. Het was iets te lang geleden dat ze geweest zijn en hadden dan ook behoorlijke klitten. Hierdoor heeft de trimster ze wel een beetje pijn moeten doen. Gelukkig waren ze niet boos op haar. Toch maar eens proberen om ze nog wat vaker te kammen. JayJay is nu definitief van de puppylook af, best wel een beetje jammer. Ik vond het wel schattig staan. Pepper is nog steeds een ietsiepietsie te dik en JayJay is aan de magere kant. Dat beestje gebruikt ook zo veel energie.

Zondagavond; we gaan met 6 vrienden uit eten en verzamelen bij ons. Nog even een drankje. Opeens besef ik dat er iets mis is; normaliter loopt JayJay altijd iedereen bij langs maar het was nu wel erg rustig in de kamer. Roepen, roepen.... geen JayJay. Boven gecheckt, de garage gecheckt, zit ie niet per ongeluk in de gangkast??? Nee hoor, hij is pleite dus hij moet buiten wezen en het is al pikkedonker. Net toen we met een grootscheepse zoektocht wilden beginnen hoorden we geblaf bij een paar huizen verderop. En ja hoor, daar was ie. Gelukkig, hij was veilig en het etentje kon dus gewoon doorgaan. 's Nachts heeft ie wel 2 keer overgegeven, grote brokken en botjes van een karbonaadje dus waarschijnlijk heeft ie bij het betreffende huis vuilniszakken staan opentrekken. De viezerik.

En Pepper, die kwam gisteren gezellig terug van de wandeling met het baasje. Heerlijk door de stront gerold . Die kon dus gelijk onder de douche.
Ach, je maakt nog eens wat mee.

De eerste paar dagen hebben de honden bij ons op de kamer geslapen; het is per slot van rekening voor hen ook even wennen. Pepper bleef keurig op zijn Doggybag liggen maar JayJay probeerde nog wel eens stiekem op ons bed te gaan liggen. Helaas voor hem merkten we het toch wel en moest hij terug naar zijn plaats. Inmiddels slapen ze beiden gewoon in de woonkamer. De hondjes hebben het erg naar hun zin, zo aan de staartjes te zien. In de tuin is genoeg te beleven. Je kunt er verstoppertje spelen, trappetjes lopen, over muurtjes springen en zo. En rondom het zwembad is veel ruimte om lekker met de bal te spelen. Als wij boodschappen gaan doen blijven ze gewoon saampjes thuis.
Helaas is in Spanje geen diepvriesvlees voor de honden te vinden dus we moeten maar een beetje aanrommelen. Bij een grote supermarkt vonden we wel kipkarkassen en kippelevertjes. Nou daar zijn ze dus stapelgek op... En ook een beetje rundergehakt met een eitje gaat er wel in. Alleen van rauwe sardines moeten ze helaas niets hebben. Morgen koop ik een voorraadje lamsribben...... ik hoop dat ze die wel lusten.

Vandaag is het zover; we vertrekken voor zes weken richting Spanje. De hondjes gaan in de gordels op de doggybag op de achterbank. Ze hebben in december hun hondsdolheidinenting gehad, ze hebben de Scalibor halsbanden om en de speciale ontwormingspillen zitten in de tas, samen met voer, speeltjes en snoepjes. De reis verloopt zeer voorspoedig; de honden zijn lekker rustig en om de twee uur mogen ze even de benen strekken. Na ca. 1.000 km stoppen we in Valence en zoeken een hotel. De honden zijn erg opgewonden - lekker bij de baasjes op de kamer slapen. Helaas begint JayJay te janken als we samen in het restaurant zitten te eten. Er zit niets anders op dan het restant maar op de kamer op te eten en vroeg naar bed te gaan.

Gisteravond hebben wij de helft van de chocoladeletter buit gemaakt die ons door de goede Sint was toegezonden. Toen ik vanmorgen om 7.00 uur beneden kwam, lag de chocoladeletter nog keurig in de verpakking op de salontafel. Ik heb de hondjes te eten gegeven en even in de tuin gelaten en ben toen aan het werk gegaan in mijn werkkamer. Toen ik nog even een kop koffie wilde pakken, zag ik het! JayJay had het restant van de letter opgegeten! Ook het plastic deksel van de verpakking was zoek.
Zoals als elke hondeneigenaar moet weten is chocolade zeer giftig voor honden. Gelukkig ging het om gevulde melkchocolade dus dat bevat weinig echte cacao en dus theobromine. Na een korte zoektocht op het Internet heb ik toch besloten hem te laten overgeven om de chocolade uit zijn maag te krijgen. Ik heb dus een lepel zout achter in zijn bek gegooid en hem in de garage gezet. Maar kotsen, ho maar. Frans liet hem dus binnen zodat we hem in de gaten konden houden en wat denk je? JayJay geeft over op het enige stuk vloerbedekking in de kamer! Heel de heisa kwam er weer uit m.u.v een plastic deksel.
Natuurlijk ben ik gelijk begonnen met het schoonmaken van het tapijt en gelukkig zijn er geen ernstige vlekken overgebleven.

Maar nu heeft hij de smaak te pakken. Inmiddels heeft JayJay door dat alle etenswaren die niet in kasten zijn opgeborgen, eenvoudig kunnen worden toegeëigend. Ik was net boodschappen wezen doen, zette de tas in de garage en ben even in de tuin gaan kijken omdat ze allerlei bomen aan het omzagen waren. Kom ik terug, daaaaaag 3 1/2 ons kipfilet. JayJay had de verpakking gesloopt en de inhoud heerlijk tot zich genomen. 
En het was het allerlaatste pakje kipfilet bij de supermarkt, dus Frans eet vanavond maar een pak kant-en-klaar nasi uit de vriezer.  En nu komt JayJay alweer zeuren omdat het bijna etenstijd is. Ja, daaaag! Hij krijgt vandaag helemaal niks meer.

Vandaag zijn we op bezoek geweest bij de dierenarts. De honden gaan binnenkort mee naar Spanje en daarvoor moeten ze zijn ingeënt voor hondsdolheid. Ze zijn allebei hartstikke lief geweest en hebben geen kik gegeven.

Tja, dat krijg je er nu van als je de dozen van uitgepakte postpakketjes laat slingeren. Dan komt er een klein monstertje dat zich omvormt tot energiezuinige papierversnipperaar. Het nadeel is een berg troep op je vloer maar het voordeel is dat je de gefabriceerde snippers zo in de oud-papier bak kunt gooien.

Vanmorgen was het gelukkig weer aardig weer. Dus konden we eindelijk weer eens uitgebreid wandelen en spelen. Zelfs deze twee die-hards willen nl. met dat slechte weer helemaal niet graag naar buiten! Gelukkig was er door de storm weer heel veel speelgoed aangespoeld. Zo vond JayJay zomaar deze prachtige stok met plastic er aan gebonden. Daar kan ie zomaar een kwartier mee zoet zijn.

Aan het strand vind je als hond soms hele leuke dingen om mee te spelen. Maar wat we vandaag vonden was minder leuk. Deze jonge zwaan is waarschijnlijk slachtoffer geworden van het noodweer van de afgelopen dagen. Een week geleden zagen we hem nog vrolijk met Pa en Ma Zwaan en broers en zussen rondzwemmen. Natuurlijk moest deze zielepiet wel even uitgebreid besnuffeld worden maar toen ze merkten dat het arme beest niet op hen reageerde, waren ze hun interesse snel verloren.

Pepper moet eigenlijk een paar kilootjes kwijt in verband met zijn HD. JayJay is volgens de trimster goed op gewicht voor shows maar de dierenarts zou hem, volgens haar, graag een kilootje lichter zien. Nu krijgen ze al niet overdreven te eten (300 gram Duck per dag) maar het zijn nu eenmaal niet van die wandelaars..... meer snuffelaars. Dus sinds enige tijd krijgen ze nu 200 gram Duck en 100 gram groentemix. En dat vinden ze toch lekker. Als ik de keukenmachine tevoorschijn haal zijn ze niet meer uit de keuken weg te slaan. Vandaag heb ik een mix gemaakt van broccoli, bloemkool, worteltjes en wat sardientjes (voor de smaak). Mmmmmmmm...... smullen.

Na het vorige avontuur zou je toch wel verwachten dat JayJay wel wat geleerd zou hebben. Maar nee hoor, vanmorgen gleed hij weer uit. Nu aan de andere kant van de zwemplas. Dit keer moest ik zelf tot mijn ellebogen in het water om hem er uit te vissen. Brrrr...... behoorlijk koud hoor dat water. Gelukkig rende hij zich zelf snel weer droog en we maakten nog wat spannends mee! Er lag nl. een dode aalscholver aan het strand..... al lichtelijk aangevreten. Typisch, hoe honden reageren op een dood dier. Ze zijn reuze nieuwsgierig maar weten ook wel dat er iets niet in de haak is. Het blijft bij een beetje voorzichtig snuffelen maar bij het minste of geringste geluid van buitenaf schrikken ze zich een hoedje. Net als bij de eerste egel die ze tegenkomen of een vlinder die heerlijk op het asfalt ligt te zonnen..... dat zijn het maar pantoffelhelden.

dan kan er wel eens een ongelukje gebeuren.

Dus als je in je enthousiasme keihard over deze balk rent.... dan kan je wel eens in het water vallen. Zeker nu die balk 's-morgens behoorlijk glad is door de dauw. Gelukkig is het vrouwtje bij de tijd en gaat ze niet eerst een foto maken terwijl ik uit alle macht op de kant probeer te komen maar vist ze me er gewoon uit. Want het water is al best wel koud, bovendien schrik je er wel van en weet je niet waar je naar toe moet. Ik ben blij dat het zonnetje scheen, ik heb me even lekker warm kunnen rennen en toen we thuis waren ben ik even lekker afgedroogd met een warme handdoek.

Tja, als het vrouwtje om vijf uur 's nachts nog niet beneden is...... dan ga je toch gewoon naar boven? Een beetje klieren met het traphekje en ziezo, dat is ook weer geregeld. Nog een beetje aan de slaapkamerdeur krassen en dan heb je toch je zin. We werden vannacht dus enthousiast besprongen door niet één maar twee honden, want hoe braaf Pepper ook altijd is; deze buitenkans liet hij zich ook niet voorbijgaan! "Partners in crime" zullen we maar zeggen.

Ja hoor, vanmorgen om tien over vijf was het weer zo ver. Ons puppekind zat weer beneden aan de trap te jammeren. Gelukkig had ik een zak brokjes mee naar boven genomen en daar heb ik een handje van naar beneden gegooid. Daarna weer gauw mijn bed in. JayJay heeft een half uurtje in het pikkedonker lopen zoeken naar de brokjes. Je zou toch denken dat hij dan wel moe zou zijn...... maar nee hoor. Om tien over zes ging hij vrolijk weer verder. Het is nu definitief uitgesloten dat hij a. jammert omdat hij honger heeft b. omdat hij moet plassen dus de enige conclusie is dat hij jammert om mij. Als ik naar beneden ga is namelijk alles weer goed en gaat hij gewoon weer lekker slapen. Het wordt hoog tijd om eens wat gedragsexperts te raadplegen, wellicht kan ik met de Bach bloesems wat bereiken.

Het vrouwtje heeft bijna heel de dag achter de PC gezeten. Gelukkig heeft ze onze doggybags op de werkkamer gelegd en onze speelgoedmand. En zoals je ziet vermaken wij ons hier prima met een trekspelletje. En zo hebben al die oude overhemden ook nog enig nut.

Tja, het is even nadenken maar toch is het zo! Flojo, de moeder van deze 3 teefjes en 2 reutjes is nl. ook de moeder van JayJay zijn moeder, Noubalou. Dus in de mensenwereld zou onze kleine rakker van 10 maanden "oom" en "tante" moeten zeggen tegen deze humpies van nog geen tien dagen.

Vannacht om een uur of twaalf werden we opgeschrikt door een aantal schoten in de buurt. Wat er aan de hand was weet ik nog steeds niet. En vanmorgen begon JayJay al om 5.10 uur te jammeren en te zeuren onder aan de trap. Dit keer hebben we hem maar eens een grote bek gegeven en hem laten jammeren. Vervolgens heb ik nog een uurtje of twee gedommeld met het puppegepiep op de achtergrond. Om half acht ben ik er toch maar uitgegaan om hem te eten te geven met als resultaat dat beide honden om negen uur allebei uitgebreid waren uitgelaten en ik om kwart over negen aan de strijk stond. Op zich wel lekker zo'n lange dag maar de korte, onrustige nacht bevalt wat minder.

De biologische klok van JayJay is nog niet ingesteld op de nieuwe wintertijd. Vanmorgen stond hij al vroeg beneden aan de trap te piepen. Toen ik een blik op de wekker wierp, gaf die half zeven aan. Met mijn slaperige kop probeerde ik te verzinnen of ik die klok nu al had verzet. Kon er even nog niet opkomen. Beneden aangekomen bleek dat het dus pas half ZES was. Ik heb ze te eten gegeven en even in de tuin gelaten, maar was inmiddels zelf klaar wakker. Ben ik maar lekker een filmpje gaan kijken en heb toen nog een uurtje op de bank liggen dommelen.

Maar daar trekken de hondjes zich niets van aan. Die zijn net zo vroeg wakker als normaal, dus heeeel vroeg. Gelukkig is het mooi weer dus het is niet zo'n ramp om vroeg op te staan. Wat ik wel een ramp vind, is het aanpassen van alle klokken. De wekkerradio, de thermostaatklokken, de klokjes in de auto, de klokken op stereo's, televisies en telefoons. De enige die zich automatisch aanpassen zijn de Macs in ons huis. En vroeger hoefde je alleen maar de kleine wijzer een stukje terug te zetten, met al die moderne electronica is het helaas niet zo simpel meer.

Vandaag lekker met de hondjes naar een strandje langs de Oosterschelde geweest. Er was een hele groep aan het kite-surfen. Spectaculair om te zien. Er stond een aardig briesje dus het ging behoorlijk hard. Zelf zou ik het niet durven!

Ammehoela; wij gaan hier gewoon lekker wandelen!