Een week nadat we onze nieuwe pup hadden verwelkomd kreeg Pepper last met wandelen. Hij zakte een beetje door zijn achterpoten heen en ging heel regelmatig zitten en wilde niet meer verder lopen. We dachten zelf al aan overbelasting en hebben hem wat rust gegeven maar toen het na een week niet over ging, zijn we naar de dierenarts gegaan. Die kon in eerste instantie niets bijzonders ontdekken en schreef medicijnen en lijnrust voor.

Er trad echter geen enkele verbetering op; soms moest ik hem zelfs naar huis dragen. En dat valt niet mee met een hond van 18 kilo. We zijn dus weer terug gegaan naar de dierenarts en hebben onder lichte narcose foto's laten maken. Daaruit blijkt dat Pepper dus heupdysplasie heeft. Aan de ene kant is de situatie wat erger dan aan de andere kant. De dierenarts stelde vervolgens voor hem te opereren, een zgn. heupkopresectie. Eerst links en na een maand of 4 rechts. Wij wilden hier eerst over nadenken en beloofden de week daarop contact op te nemen. Inmiddels is Pepper van een jonge vrolijke hond veranderd in een zielig hoopje ellende. Het lopen gaat nog steeds slecht en hij wil ook niet meer spelen.

Na een ellenlange zoektocht op het Internet, overleg met andere hondenbezitters en een andere bevriende dierenarts, besloten we hem voorlopig niet te laten opereren maar eerst een bezoek te brengen aan een specialist, maar daar konden we pas over 3 weken terecht. In de tussentijd heeft een dierenhomeophaat hem druppeltjes voorgeschreven. Zij constateerde naast de HD ook twee ontstekingen, die waarschijnlijk voor zoveel pijn zorgen.

Eindelijk was de dag aangebroken dat we naar de specialist konden. Het was een dik uurtje rijden naar Oisterwijk, maar dat hadden we er graag voor over. De specialist heeft de foto's uitvoerig bekeken en alle mogelijkheden met ons besproken. Hij wilde zeker niet zondermeer tot een operatie overgaan en het eerst eens met andere medicijnen gaan proberen. Dit gecombineerd met rust, zou toch binnen enkele weken verbetering moeten geven, temeer omdat Pepper pas twee jaar oud is.

Gelukkig zagen we na een week al verbetering en daarna ging het elke dag weer een beetje beter. We hebben de medicijnen opgemaakt en hij liep inmiddels weer als een kievit.

Nu, bijna 7 maanden later gaat het weer heel goed met Pepper. Hij loopt goed, kan weer rennen en is weer een vrolijk hondje. Natuurlijk zorgen we er wel voor dat hij zich niet overbelast maar een operatie lijkt vooralsnog van de baan!

Af en toe zal ik hier eens een verhaaltje plaatsen over hetgeen Sgt. Pepper zoal meemaakt. Het voert te ver om alle verhalen van zijn eigen site naar hier over te zetten. Ben je toch geïnteresseerd in zijn complete levensverhaal dan moet je hier maar even naar toe surfen.